daha birkac saat önce annemle abimle beyaz saça dair anılarımızı konustuk. simdi basligi gorunce yazayim dedim.

abim kücükken annemin kafasindaki beyaz saclari hep koparirdi. annem koparma dese bile inatla koparirdi. ben de kucuktum ama hatirliyorum abimin tek tek beyaz sac arayisini ve koparisini. abime sorunca da "annemin yaşlanmasını, ölmesini istemiyorum" diyordu. çocuk safligi, masumlugu boyle bir sey galiba. o beyaz saçın tekrar cikabilecegini düsünemiyor. kendince koruyor iste annesini.